(door Hilde van Veen)

In mijn tienerjaren ging ik drie weken naar een talenkamp in Torquay. Mijn gastouders waren Ron en Karen. Ze maakten heerlijke Engelse ontbijtjes voor mij en mijn vriendin. Ik heb er voor het eerst gezouten roomboter geproefd. De omgeving was prachtig, de zee blauw en de mensen erg aardig. Engeland had mijn interesse gewekt.

De interesse werd in volle hevigheid aangewakkerd toen ik voor het eerst met onze zeilboot, een Kolibrie 950 genaamd Wilhelmina, de oversteek maakte naar Lowestoft met de Toerzeilers. Dat smaakte naar meer en vele tochten volgden. Steeds ontdekten we nieuwe plekjes aan de oost- en zuidkust en steeds probeerden we iets verder te komen in onze vakanties. Met fiets en wandelschoenen aan boord was het een avontuur om de omgeving rondom nieuwe havens te verkennen. Schattige cottages, prachtige tuinen en leuke ontmoetingen. Engeland had er een fan bij.

Engeland was even onbereikbaar...

Steeds vaker zag ik in Escape to the Country (Droomhuis op het platteland) landschappen die ik met eigen ogen ook al had gezien. En o, wat verlangde ik dan weer naar de volgende vakantie. Tja, daar kwam even abrupt een einde aan in 2020. De wereld werd een stuk kleiner, maar gelukkig kon er nog wel gezeild worden en zaten we daardoor niet aan huis gekluisterd. Een grote luxe realiseerde ik me keer op keer, die niet voor iedereen weggelegd was. Maar zeilen naar Cornwall en daar weer verrast worden door een voor ons nog onbekende omgeving werd het in ieder geval niet in 2020.
Kijken naar Escape to the Country of De Grote Verhuizing kreeg in 2020 een heel andere dimensie. Met Google Maps op de telefoon zat ik aan de buis gekluisterd. Als Kirstie en Phil weer als vastgoedexperts in actie waren om de perfecte woning te vinden op de perfecte plek, dan keek ik op Google Maps mee, zeker als het plaatsen in de buurt van de kust waren. Location, location, location, it’s all about location! Op zoek naar een droomhuis op het eiland Wight? Ik snapte de wens om daar te willen wonen volledig. Google Maps waren mijn wandelschoenen dit jaar. Engeland was even onbereikbaar.

'Dreaming of sailing at present'

In 2021 blijf ik natuurlijk, net als iedere zeiler, hopen op betere tijden. Zou het dit jaar lukken het Coronavirus onder controle te krijgen en iedereen op tijd in te enten, zodat we weer het ruime sop kunnen kiezen? Ik hoop het zo! Ik ben niet de enige die dit hoopt. Ik smacht in ieder geval naar Engeland inmiddels. Engeland heeft mijn hart veroverd.

Zou het lukken om naar Lowestoft te kunnen met Pinksteren dit jaar? Ik hoop het wel, maar denk het niet. Zou Whitby in augustus dan misschien haalbaar zijn? Ze verwelkomen de Toerzeilers daar met open armen!

De eerste mailcontacten zijn weer gelegd en ook in Whitby smachten ze naar betere tijden, lezen we:
“Greetings from a locked down and frozen UK. I hope you and yours are all well. Indeed, we all must be dreaming of sailing at present.
The vaccination programme here is progressing well at present with a growing number of people developing antibodies against the virus. However there is still uncertainty as to how and when current restrictions will be relaxed. The folk festival committee will make a decision in April regarding whether the festival will be held this year.
It will be fantastic to see you this year if the regulations and weather permit. We can arrange some entertainment if you come this year even if the festival does not proceed, we all live in hope of better times.”

We leven in hoop op betere tijden, inderdaad. En tot die tijd moet ik het maar blijven doen met Escape to the Country. Ook prima. Alhoewel ik me blijf verbazen over de 'grote' woonkamers die worden aangeprezen. Man, mijn kajuit is nog groter!

Voor meer info over de Whitby Rally