(door José Groen)

Koop een (oude) boot en werk je dood. O ja, en zeilen is zoiets als briefjes van honderd euro verscheuren terwijl je onder een koude douche staat. Heerlijke tegeltjeswijsheden. Maar zit er nu een kern van waarheid in? Dat is helaas bij de meeste tegeltjes wel het geval. Wat die tegeltjes vergeten is de lol die je eraan beleeft en de voldoening na een dag klussen. Als het lukt…

Mijn vader had één kind, een dochter. Ondergetekende. Hij was beroepsmilitair bij de TD (technische dienst, onderhoud groot materieel). En dus stond ik als jong grietje al op een krukje met mijn neus onder de motorkap mee te kijken als hij aan het sleutelen was. Want hij moest toch ergens zijn ei kwijt en aan mijn moeder was dat allemaal niet besteed. Zo leerde hij me toen ik eenmaal een brommer had de ‘vette pit’ schoonmaken, de olie verversen en kleine probleempjes oplossen. Daarnaast liet ik met enige regelmaat, liefst op zaterdagavond, de stoppen doorslaan omdat ik niet met mijn vingers van de elektriciteit kon afblijven en altijd bezig was met stekkers en schakelaars aan schemerlampen te zetten. Het doosje stoppen (je moest ze er toen nog indraaien) was strijk en zet leeg en de winkels dicht. En als rechtgeaarde militair kon hij dan een kwartier #@%%$$#@ zonder in herhalingen te vervallen. Maar al doende leer je.

Het kwam me allemaal goed van pas toen het eerste kleine, oude, jachtje werd aangeschaft. Een Aldebaran (gebouwd in Lemmer) uit 1978. Met een mooie rode Bukh-motor die een prachtig plofplof geluid maakte en zeer betrouwbaar was. Maar je moest natuurlijk wel heel regelmatig olie peilen en de wierpot schoonhouden. Het contact werkte niet helemaal super, had last van corrosie, dus dat werd niet gehinderd door al te veel kennis van zaken door mij uit elkaar gepeuterd. Stelregel was het voorzichtig uit elkaar halen, onthouden (of fotograferen) wat de volgorde was en het in omgekeerde volgorde weer in elkaar zetten. Piece of cake toch? Datzelfde deed ik met de lieren. De boot lag in het water, dus de tip om er een kartonnen doos omheen te zetten met onderin een gat waar net de lier doorheen kon alvorens je de lier openpeuterde kwam goed van pas. Ken je dat? Dat veertje dat ineens PIOOOOING zegt en wegvliegt. PLONS. En onderdelen van lieren uit 1978, ook al zijn het Lewmars, zijn niet makkelijk te krijgen.

Ach, en dan deden de boordlichten het ineens niet meer. Zaakje doormeten en meteen een carrière starten als slangenmens. Want om bij de bedrading te komen moest je op je kop in de hondenkooi tot helemaal achterin voor het heklicht en op je buik liggend in de punt in het pikkedonker voor de rood/groene boordlichten voor. Friemelend met schroevendraaiers, bedrading en allerlei andere rommel en helaas inmiddels voorzien van een forse leesbril, wat een en ander er niet makkelijker op maakte.

Ik voel nog hoe het in mijn rug schoot toen ik half in het keukenkastje gekropen, liggend op mijn rug, de koelbox van buiten probeerde te voorzien van tempex isolatieplaten. Neeflief had een condensator ingebouwd in de bakskist (dat was me toch een brug te ver) en vanaf dat moment had ik een echte koelkast aan boord!

Ook zie ik me nog, samen met een van de vier zeilvriendinnen, tot vier keer toe het pompsysteem van onze in Stockholm gehuurde Bavaria 39 demonteren en weer in elkaar zetten. Dat snertding wilde maar niet pompen. En we hadden er al emmers en emmers water in gegooid om de benodigde onderdruk te krijgen. Uiteindelijk gelukt! Maar we begrepen geen van beiden dat iemand ook maar vrijwillig zou kiezen voor het beroep van scheepstimmerman… tenzij je een loopbaan als slangenmens in het circus was misgelopen.

Toch heb ik ook af en toe gekozen voor de optie om heel blond en wanhopig om me heen te kijken terwijl ik een halfslachtige poging deed om bijvoorbeeld een verstaging te repareren. Dan schieten er minstens drie mannen in buurschepen uit het vooronder gewapend met gereedschapskisten om je te hulp te komen. Toch wel heel fijn.

Hulp bij technische problemen is sowieso heel fijn. De webcommissie, waar ik lid van mag zijn, heeft al eens eerder een oproep geplaatst voor leden met technische kennis van uiteenlopende zaken aan boord, die deze kennis willen delen met Toerzeilers die hun linkerhanden nog niet helemaal hebben getraind. Leden die verstand hebben van motorproblemen en hoe die op te lossen, het boordnet en alle gedoe daar, het koppelen van allerhande elektronische apparatuur, noem maar op. Dus, techneuten onder u, kunt u net als mijn vader vroeger onvoldoende uw technische ei kwijt en bent u bereid uw kennis en kunde te delen met mede-Toerzeilers? Meldt u vooral bij Webredactie!